Leitor e Scanner de QR Code

Wiesz, że? Być może wiem, dlaczego tu jesteś...
Zobaczmy...
Jesteś tutaj, bo chcesz zobaczyć, co zamówisz, kiedy przyjdzie kelner, teraz, w ciągu dwóch minut, aby zanotować, co będziesz chciał zjeść.
Co więcej, przy stole znajduje się tylko jedno menu i to Ty masz je otworzyć i podać dalej.
Logicznie rzecz biorąc, ponieważ jesteś jedyną osobą przy stole, która wie, jak zrobić coś takiego...
A przynajmniej tak chcą, żebyś myślał...
Mówię Ci o tym, ponieważ to, czym się teraz podzielę, może Cię zainteresować.
Patrzeć...
Około 2 miesiące temu, dzieląc stół z moją żoną, teściową, szwagierką, teściem i moim psem, w miejscu, do którego chodzimy co drugi weekend, zrobiłem to NIE muszę skanować menu i przekazywać go innym (to zawsze moja praca, ale nie tego dnia).
Miałem już ten pomysł w głowie, pomysł na tę aplikację, a kiedy moja żona zaczęła przeglądać menu, poświęciłem się robieniu czegoś innego...
Poświęciłem się oglądaniu.
Oglądanie.
Obserwuję jak korzystała z aplikacji do menu.
Jak wykorzystała to reszta osób, które tam były, nie wiem, czy szły tam, żeby coś zjeść, czy w innym celu.
Oglądałem, oglądałem i oglądałem...
Blip, ahhh
Blip (łokieć w żebra) spójrz na to
Blip, ile kosztuje polędwica? A jagnięcina? Ach, dobrze.
Blip... Podaj mi menu.
I tak dalej, jeden po drugim.
Obserwowałem, żeby zrozumieć, jak ci ludzie, których w ogóle nie znałem, a oni nie znali mnie, korzystali z aplikacji, żeby zobaczyć, co włożą do żołądków 20 minut po zamknięciu aplikacji.
Ach! I 1 godzinę i 20 minut później, co miało wyjść z tego samego żołądka po użyciu aplikacji. Ważny.
Robiąc to zauważyłem, że jest problem...
(Problem, dla którego tu jesteśmy)
Problem polegał na tym, że osoba przy stole odpowiedzialna za otwieranie menu nie wiedziała, jak podzielić się nim z resztą.
Czy dzieje się tak dlatego, że aplikacja nie określa prawidłowo, jak to zrobić (doświadczenie użytkownika).
Ponieważ nie jest to odpowiednio wskazane (interfejs użytkownika).
Lub, najprawdopodobniej, z powodu niewiedzy osoby, która próbuje (bezskutecznie) podzielić się menu z osobą siedzącą naprzeciwko niej.
W tym samym momencie, pochłonięta moją obserwacją, moja żona wyrwała mnie z odrętwienia i zapytała... Zgadnijcie co.
„Aitor, jak przejść przez menu?”
A reszta to historia.